Былі сабе чацьвёра сяброў-беларусаў у Віленскай семінарыі. Першы памёр ад сухотаў, другога забілі нацысты, трэцяга нкусаўцы, а чацьвёрты ўцёк быў за мяжу, быў з-за мяжы выдадзены саветам, адседзеў у гулагу, вызваліўся, з'ехаў і ў васьмідзесятыя выдаў мемуары.