Shadesoul

Недзе на крымскім масьце, імаверна,
Праз перагрэў запалала цыстэрна,
Праз перагрузкі пралёцік упаў...
Божанька Вовачку павіншаваў

Жыў-быў горад на памежжы,
На падвоеным памежжы,
Не пашэнціла яму:
Сем разоў яго палілі,
Потым тройчы разбамбілі,
Аднавілі ў брыдкім стылі,
І жывуць.
(Нібы - жывуць)

Жыў-быў горад. Кроў сцякала
Па трох рэках аж да мора.
Пяць стагоддзяў кроў сцякала,
А пасля пайшла вада.
Тут ня ўсе вакол жывыя,
І сама я нежывая.
Мы ў дамку! Мы ў дамавінцы!
...Толькі б не знайшла бяда.