Пра фаўну навакольля, сакавік-красавік

Лёнька бегаў лясамі-палямі. Убачыў дзьвюх казуль. Казулі не звярнулі на яго ўвагі.

Лёнька бегаў лясамі-палямі. Яму перабег дарогу лось, але, магчыма ласіха. Ласіха Лёньку праігнаравала.

Лёнька бегаў лясамі-палямі. Ля Прыбара за ім пагналіся козы. Не забадалі.

З месяц таму ішла ўздоўж РШ, насупраць гаю ля Сасонніка. У бярозе (ці гэта клён? а мо, ліпа...) сярод галін нейкае драпежнае зігзагамі ганяла вераб'я. Потым ухапіла, села на вярбу адпачыць, дазволіла сябе разгледзець, узнялася і з вераб'ём у кіпцюрах паляцела ў накірунку Сасонніка. Здаецца, малы ястраб. Ці пустальга. Ці яшчэ нейкі родзіч. Такое, невялікае, памерам мо з худую каўку ці веееельмі худога галуба.

Дарэчы, на лецішчы пайшла ўздоўж ракі на поўдзень і ў вербалозах бачыла сляды дзейнасьці бабра. Ууу, караед!

Апдэйт: Лёнька бегаў лясамі-палямі, сустрэў аленя. Алень зьвярнуў на яго ўвагу.